Կարդալով թումանյանի քառյակները ես զգում եմ, ոչ միայն դրանց ռիթմիկան և գեղեցկությունը, այլև դրանց իմաստությունը, խորությունը և հանգստությունը։ Կարծում եմ կարդացողը կհանգստանա, բայց և կմտորի դրանց շուրջ։ Կհասկանա բանաստեղծի միտքը, զգացմունքները։ Մտքերով կանցնի ճանապարհ հանգստության մեջ, բայց և հասկանալով ասածը։
Նրա քառյակներից անենաշատը հավանեցի սա․․․
Մեր կյանքը―կարճ մի վերելք,
Անցնել հանգիստ ամեն տանջանք ու վայելք,
Ապրել անախտ, անցնել անհաղթ―հոգիանալ ու նորեն
Նյութից զատված, անմեկ Աստված―վերադառնալ դեպ իրեն։
Write a comment