Ես պարծենում եմ հեղափոխությամբ՝ ընդհանուր պրոցեսով, դրա գաղափարով, լավ կազմակերպվածությունով, նույնիսկ երգով՝ <Քաղաքացու երգ>-ով, որի ուղորդմամբ կատարվեց մեր քայլը, և, որը ամբողջովին համապատասխանեց հեղափոխությանը՝ հանդիսանալով դրա հիմն:Մեր քայլը նպաստեց պատմության ստեղծմանը։ Հայաստանին բնորոշ նույն գերիշխող իրավիճակը կատարվում է շատ երկրներում: Այսպիսով մենք սովորելու հետ միասին դաս տվեցինք այլ երկրներին, օրինակ՝ Ռուսաստանին: Ուղղակի չէր Ալեկսեյ Նավալնիյի կրկնօրինակ քայլը, որը փորձում էր ռուսաց ժողովրդին ոտքի կանգնեցնել։ Տես․՝ <<Что произошло в Армении и что нужно делать нам>> ։ Բացի այդ ես սիրում ու հպարտանում եմ հայերի միախմբվելու եռանդով և ձևով: Ինչ ենթամշակցության էլ հայը պատկանի, մեկ է, եթե խնդիրը վերաբերվում է մեր ազգին, մենք միախմբվում ենք: Հեղափոխական շարժման մեջ, քաղաքը շրջելով տեսել եմ քյարթույին ու հիպստերին միասին խորոված անելուց։ Դա իրոք ինքնահեղափոխություն էր։ Հաղթանակներից հետո մարդկանց ջինջ ժպիտը, բոլորին ինքնաբերաբար դարձնում էր եղբայներ և քույերեր։ Անձանոթին շնորհավորելը, հյուրասիրել մեծ տոն էր։ Իրոք ժողովուրդը գնտվում էր քայլ անելու եզրին, և ի վերջո ունենալով առաջնորդ ուժ, նա արեց այդ քայը։ Սա թավշյա հեղափոխություն էր, որը հաղթեց ժողովուրդը։